Graham Masterton - Głód

Graham Masterton sprowadza na USA wielki „Głód” i tym samym odchodzi od konwencji horroru i duchów oraz demonów, na rzecz powieści postapokaliptycznej. Już pewnie wielu z was miało okazję przeczytać tę książkę, które teraz powróciła nakładem wydawnictwa Replika.

Masterton w „Głodzie” tworzy obraz zagłady, opisując możliwe scenariusze tego co mogłoby się stać, gdyby ludzkość była pozbawiona jedzenia. Fabułę powieści umieszcza w Kansas na jednej z gigantycznych farm prowadzonych przez Eda Hardesty, który pewnego dnia – tuż przed żniwami – na jednym ze swoich pół zauważa niepokojące zjawisko. Pszenica, która miała zapewnić byt jemu i rodzinie, a także w efekcie nakarmić sporą część Stanów Zjednoczonych, zaczyna gnić. Tajemnicza zaraza bardzo szybko się rozpowszechnia niszcząc bezpowrotnie coraz to większe obszary plonów. Ed początkowo myślał, że klęska urodzajowa dotyczy tylko jego, jednak szybko okazało się, że zaraza dotyka inne części USA, niszcząc nie tylko pszenicę ale też warzywa, owoce, czy trawę. Wszystko, czym ludzkość mogłaby się karmić przez kolejny rok każdego dnia ulega degradacji, a mieszkańcy USA postawieni zostają przed widmem głodu.

Ed początkowo próbuje zaradzić sytuacji zgłaszając się do wyższych instytucji, które jak się okazuje, chcą zarobić na problemie rolników, nie zdając sobie sprawy z tego, że sytuacja jest o wiele poważniejsza. Ed postanawia poinformować mieszkańców USA, że grozi im nieodwracalna klęska głodu. Wybucha panika.

Graham Masterton tworzy możliwe scenariusze, zastanawia się, jak postępowali by ludzie, którym grozi widmo apokalipsy. Dodatkowo skupia się na problemie korupcji, władzy, brudnych interesów i zakłamania na najwyższych szczeblach przez co „Głód” to nie tylko mroczna powieść post-apo, ale też sensacyjna i political fiction.

„Głód” składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza w sposób powolny opowiada o nadchodzącej klęsce i gnijących polach farmerów z Kansas. Druga, to już obraz paniki i zezwierzęcenia ludzkości, dla której liczy się przetrwanie, za wszelką cenę. Schemat, który powtarza się praktycznie w każdej powieści pos-apo. Ludzie, którzy z dnia na dzień wyzbywają się rozsądku, hamulców, granic i empatii. Każdy chce tylko przetrwać. Zaczyna się od zbiorowego szaleństwa wykupowania wszystkich możliwych zapasów żywności. Dochodzi do kradzieży, rozbojów, a nawet morderstw. W obliczu głodu normalni dotąd, ustatkowani ludzie przestają być sobą.

Bardzo podobała mi się pierwsza część, która płynęła dość powolnie, ale w sposób szczegółowy prezentowała narastającą panikę i też skorumpowane działania władz i ich brudne interesy. Masterton potem zaczął wprowadzać wątki, które niekoniecznie były w „Głodzie” potrzebne, przez co zaczęła tworzyć się atmosfera zamieszania i oderwania od wątku właściwego. Potem mamy w niej wiele teorii spiskowych, w których pojawia się kilka zapytań o to to i dlaczego na USA sprowadził plagę głodu.

Była to powieść z potencjałem, który gdzieś w połowie książki został zaburzony niepotrzebnymi historiami i bardziej sensacyjnymi wstawkami. Niemniej jednak Graham Masterton w sposób trafny, a przede wszystkim sugestywny odnosił się do widma plagi i związanego z tym apokaliptycznego terroru. „Głód” na pewne kwestie może otwierać oczy i pokazuje ich katastrofalne skutki.

Autorka recenzji: Magdalena Wardęcka